Kurbanım

Sen, senin olmazsan dertlerin biter
Varını yoğunu mürşidine ver
Ustanın elinde kütük ol, yeter
Teslim olan, zarar etmez kurbanım

Güvenme kendine, ben oldum diye
Pişenler hamım der. Bir düşün, niye?
Tövbe lazım, ettiğimiz tövbeye
Bir tövbeyle bu iş, bitmez kurbanım

İltifat beklemek, kırılmak nedir?
O kapıdan kovsa, sen bacadan gir
Ha sevmiş ha dövmüş ikisi de bir
Sevmese kaşını çatmaz kurbanım

Çalış nasibini al, dünyadan yana
Ama sanma dünya yâr olur sana
Ahiret parası lazım insana
Güneş hep batıdan batmaz kurbanım

Hizmet yoksa, himmet olmaz bu kesin
Hem hizmet nimettir, böyle bilesin
Gayret et, gönle gir “benimdir” desin
Sultan kölesini atmaz kurbanım

Yap dediğini yap, emrine göre
Bu iş bensiz olmaz, deme boş yere
O eli tutmuşsa insan bir kere
Nefsini hesaba katmaz kurbanım

Cahiller, ağzını açınca ben der
Ben deyip yol alan var mı hiç, göster?
Eli hep güzel gör, kendini hep yer
Tezek su dibine batmaz kurbanım

Günahtı sevaptı; bunlar boş hesap
Her neyi yaparsan, Allah için yap
Avamın işidir bu hesap kitap
Aşıklar, kâr zarar gütmez kurbanım

Dua kabul, niye sıddıkın ahı?
Ne dedi Hızır’a Nakşibend Şâhı
Hatırla, idrak et, anla bu rahı
Ben sadıkım demek, yetmez kurbanım

Sadakat, ne derse doğru demekmiş
Onsuz doğrulara, eğri demekmiş
Sadakat, sıddıkın bağrı demekmiş
Ciğer yanar, duman tütmez kurbanım

Er olmak isteyen, serinden geçer
Bir sâki elinden, bâdeyi içer
Seç deseler, yârin zehrini seçer
Ağyarın balını, tatmaz kurbanım

Sözün özü, derdi minnet bil câna
Yâre can ver ki can yâr olsun sana
Serdâr isen, serini koy meydana
Kurbanlara, bıçak tutmaz kurbanım