Artarak gönlümün aydınlığı her saniyedeBir mehabetli sabah oldu Süleymaniye’deKendi gök kubbemiz altında bu bayram saati,Dokuz asrında bütün halkı, bütün memleketiYer yer aksettiriyor mavileşen manzaradan,Kalkıyor tozlu zaman perdesi her an aradan.Gecenin bitmeğe yüz tuttuğu andan beridir,Duyulan gökte kanad, yerde ayak sesleridir.Bir geliş var!.. Ne mübarek, ne garib alem bu!..Hava boydan boya binlerce hayaletle dolu…Her ufuktan bu geliş eski seferlerdendir;O seferlerle açılmış nice yerlerdendir.Bu sukünette karıştıkca karanlıkla ışıkYürüyor, durmadan, insan ve hayalet karışık;Kimi gökten, kimi yerden üşüşüp her kapıya,Giriyor, birbiri ardınca, ilahi yapıya.Tanrının mabedi her bir tarafından doluyor,Bu saatlerde Süleymaniye tarih oluyor. Ordu-milletlerin en çok döğüşen, en sarpıAdamış sevdiği Allah’ına bir böyle yapı.En güzel mabedi olsun diye en son dininBudur öz şekli hayal ettiği mimarının.Görebilsin diye sonsuzluğu her yerden iyi,Seçmiş İstanbul’un ufkunda bu kudsi tepeyi;Taşımış harcını gazileri, serdarıyle,Taşı yenmiş nice bin işcisi, mimarıyle.Hür ve engin vatanın hem gece, hem gündüzüne,Uhrevi bir kapı açmiş buradan gökyüzüne,Taa ki geçsin ezeli rahmete ruh orduları.. Bir neferdir bu zafer mabedinin mimari.Ulu mabed! Seni ancak bu sabah anlıyorum;Ben de bir varisin olmakla bügün mağrurum;Bir zaman hendeseden abide zannettimdi;Kubben altında bu cumhura bakarken şimdi,Senelerden beri ru’yada görüp özlediğimCedlerin mağfiret iklimine girmiş gibiyim.Dili bir, gönlü bir, imanı bir insan yığınıGörüyor varliğının bir yere toplandığını;Büyük Allah’ı anarken bir ağızdan herkesNice […] Read More