Tuna boylarında sıra selviler Tan yeli estikçe sessiz ağlarmış; Gül bahçelerinde baykuşlar öter… Şu viranelikler eski bağlarmış! Namaz-gâh bir otluk: Kalmamış taşı; Çeşmelerden akan: Kanlı gözyaşı… Orda bir güzel var, çatılmış kaşı; Ak alnına kara çatkı bağlarmış! Kırık minareden duyulmaz ezan…Hep ocaklar sönmüş, devrilmiş kazan. Bir inilti duydum, sandım bir ozan; Sesime ses veren karlı dağlarmış! Söğüt dallarında hasta serçeler Eski akın destanını heceler… Tuna ağlıyormuş bâzı geceler: Göğsünde kefensiz şehitler varmış! Bozulan bağların üzümü acı; Âsî köle kesmiş eski haracı; Yine yedi kral giymişler tacı… Şahin yuvasını kargalar sarmış! Haydi eski ozan, al sazı ele, Düşmanlar içine düşsün velvele. De ki: Hor bakmayın bu durgun sele; O, yetmiş bir kavme akın çıkarmış! × İçeriği paylaş! Facebook Twitter Whatsapp Gmail Linkedin Pinterest Messenger Telegram Email Paylaşılan bu içerik size ne hissettirdi? Bu içeriği paylaşmak ister misiniz? 0 0 0 0 0 Read More